پژاو

1. دەشتی زەق و بەراو؛ 2. دەشتێکە لەبەری زرێبار، کە (ماش)یان لێ هەڵدەبەست بۆ ماسیگرتن؛ ماش: وەکوو تەیمان و کۆڵیت، لەبەراو درووست دەکرێ تا ماسی تێبکەوێ و بیگرن.

زەلال

1. رەوانیی بۆ دەنگ و ئاواز؛ 2. روونیی و سافیی بۆ ئاو.

ژیوار

.1 بژیو؛ 2. باری ژیان، رابوواردنی تەمەن؛ 3. چۆنیەتی ژین؛ 4. گوندێکە لە داوێنی چیای کۆساڵان لە قەراخ چۆمی سیروان کە بەرانبەری گوندەکانی (سلێن و بڵبەر)ە.

دڵدار

گراو، کەسی ئازا و بەجەرگ، خۆشەویست

شکۆفە

شگۆڤە، پشکووژ، گوڵۆک، گوڵی تازەپشکووتووی دار کە پاشان دەبێتە میوە.

کاڵێ

1. کاڵوکرچ؛ 2. لە کوردستان ئەم نێوە بۆ کچ و بۆ کوڕیش بەکار دەبرێ، لە بنەڕەتدا بەو کەسەی دەگوترێ کاڵێ، کە ڕەنگی قژ و سەروچاوی کاڵ یان زەرد بێ؛ 3. هەوای قەتارێکی لادیواری ناوچەی سنەیە.

سیامەند

خاوەن ئەسپی رەش.

ئامێز

هه‌مبێز، کۆش، باوه‌ش، سینگ و به‌رۆک.

شاریار

1. ، گەورەی شار، دەسەڵاتداری شار؛ 2. شایار، هاودەستی شا، ئاواڵ و دۆستی پاشا؛ 3. نێوی شاعیری گەورەی کوردی زەڕدەشتیی (پیر شالیار) ە، کە لە هەورامان ژیاوە لە کاتێکدا کە عەرەبەکان هێرشیان هێناوەتە سەر کوردستان.

چیانە

شوێنی نسرم و فێنک، نێوی گونده‌، چیانه‌ له‌ کوردستان زۆره‌، له‌ ناوچه‌ی سنه‌، پیرانشار، نه‌غه‌ده‌ و ورمێ هه‌یه‌ و هه‌ر هه‌مووشی کوردنشینه‌.