Waner

Xwîner.

Erjeng

Erdeng. Erceng. Navê pirtûka Manî peyamberê Kurd e ku hemû cure nexş û nîgarek tê de hebûye. Di şahnameya Firdûsî de erjeng navê pehlewanekî toranî bûye.

Zemend

Bihêz. Gijeba. Babelîsk. Deşt û zeviya pir ji giya û çêre.

Nawko

Hundir û hinavê nivîsîn û gotarê. Hundirê her tiştî. Navik.

Pesar

Nizar. Ew cihê çiya ku sîber heye, û ba û baran nagire. Stargeha nêçîrvanan.

Mehabad

Peyva Mehabadê di çîroka Weys û Ramîn de navê kevn ê Nehawendê bûye ku digotnê Mahdînar. Bi kelhorî jî li cihê peyva “bajar” peyva “mah” bi kar dibirin, ku ereban peyva mah guherîne û kirine mahdîn û medîne. Di zimanê pehlewiya avestayî de jî gotine bajar “mah”. Herwiha gotine Nehawendê “Mah Besre”. Gotine Dînewer jî “Mah kûfê”. Mehabad an Mahabad navê pêxemberekî bûye ku berî Zerdeşt li xwar gola Urmiyê hatiye dinê. Peyva Mad jî li dewrana Sasaniyan bûye May û piştre bûye Mah.

Çaçan

Navê leyîzeke zarokan e. Navê eşîreke Kurdan e.

Siyaçem

Çavreş. Rûbarê reş û şêlû.

Koşeng

Pirjimara şoxûşeng.

Araste

Di farsî de wate xemilandin. Lê di kurdî de wateyeke din heye wek: Silavên xwe araste dikim. Wate Ez silavên xwe jê re dişînim.