51 |
Kawên |
Çiyayê bilind û kevirîn. Birêz û hêja. Hêvî. Arezû. |
52 |
Kawjan |
Gundek e li bin gund Bêjwê, ku dikeve herêma Alan a Serdeştê. |
53 |
Kaxlî |
Qaxlî. Giyayek e ku rengekî narincî û bedew heye û bo ser nan û girdeyan bi kar dibin. |
54 |
Kazîn |
Galte û gep. Narenar û dengxweş. Koşka hejaran. |
55 |
Kazîwe |
Şefeq. Berebeyan. |
56 |
kebar |
Nobere. Seladana mela di dema şefeqê de. Destpêka her tiştî wek gihîştina fêkiyan |
57 |
Kejal |
Xezal. Ask. Ahû. Biznekêvî. Kejê. Berca belek ku guhê wê spî û reş e. Çavkal. |
58 |
Kejan |
Pirjimara peyva “kej”. Peyveke hewramî ye û tê wateya çiya. |
59 |
Kejawe |
Dara ku li ber tenişta dîwar dixin bin karîteya ban de. Du sinduqên darîn ên sîvandar bûn ku datînane ser pişta hesp û hêştiran û lê siwar dibûn. Zêdetir xan û pîr û îxtiyar dema ku ji Mekke û Medîneyê vedigeriyan lê siwar dibûn. |
60 |
Kejdiya |
Xaka di navbera du rûbaran de. Kejdiya an jî keşdiya cihekî kurdnişîn e û Kurdên kelhurî tê de jiyan kirine. Kejdiya bi vê xakê tê gotin ku ji rêzeçiyayê Hemrîn wate sînorê di navbera Kurd û Ereban dest pê dike heya digihîje “Şetulereb” û “Kendawê”. Herwiha bajarokê Hît û derdora rojavayê rûbarê Furatê heya digihîje çiyayên Piştkoya Loristanê heya Xûzistanê. |